این مطلب را به اشتراک بگذارید
محققان پروتئينى را كشف كرده اند كه سلولهاى سرطانى سينه خواه يا نا خواه اجازه دارند تا با فشار آوردن راه خود را از طریق دیواره رگ های خونی باز كرده و حركت مرگبار خود را جهت ايجاد تومورهاى جديد در ساير قسمت هاى بدن ادامه دهند.
آنها اشاره مى كنند كه راهى جهت كنترل اين پروتئين يافته اند، بنابر اين سلولهاى سرطانى نمى توانند از رگهاى خونى كه مى توانند جهت درمان بيمارى كه گسترش تومورها درون سرطان سينه را متوقف مى كنند خارج شوند.
گسترش يافتن بيمارى، فرايندى كه سلولهاى سرطانى از تومور اوليه فراتر مى روند و بطور مستقيم در سيستم لنفاوى و جریان خون جهت گسترش تومورهاى جديد در ساير اعضا كه دليل اصلى مردن از طريق سرطان است حركت مى كنند.
بدون گسترش يافتن بيمارى، سرطانها مى توانند درمان شوند يا توسط جراحى كنترل شوند يا ساير درمان ها انجام گيرد.
مطالعاتى كه گسترش يافتن بيمارى را مورد بررسى قرار مى دهند در جستجو كشف مكانيزم هاى مولكولى معتبر براى اين فرايند مرگبار و به موجب آن منجر شدن به معالجه جهت پيشگيرى و توقف آن مى باشند. دستيابى به چنين اهدافى مى تواند جان ميليون ها نفر را حفظ نمايد.
حال ، پروتيينى شناسايى شده است كه نقش مهمى را در كنترل كردن گسترش سلول هاى سرطان بطور مستقيم در جريان خون ايفا مى كند.
EPHA2 بحرانى براى اجازه خروج دادن به سلولهاى سرطانى از رگهاى خونى
هنگامى كه سلول هاى سرطانى گسترش بابند، اول وارد جريان خون مى شوند و در درون ديواره هاى داخلى رگهاى خونى جا ميگيرند. حال كشف شده است كه سلولهاى سرطانى با پروتئينى به نام EPHA2 به منظور باز كردن مسيرى به خارج از رگهاى خونى ارتباط برقرار مى كنند.
EPHA2 پذيرنده اى است كه بر روى سطح صاف سلولهايى كه ديواره رگهای خونی پوشش مى دهند مى نشيند و سيگنالهايى كه باعث مى شوند سلولها در بعضى مسيرها واكنش نشان دهند را كنترل و دريافت مى كنند.
راى انجام اين مطالعه سلولهاى سرطان سينه را به سلولهاى اندوتلیال (نوعى سلول كه ديواره هاى رگ خونى را پوشش مى دهد) جهت تقليد از رويدادهاى اخيرى كه با خروج از جريان خون وابسته بود رشد دادند.
چگونگى وضيعت مكان مخصوص بر روى پذيرنده EPHA2 كه براى اجازه داده يا مسدود كردن خروج سرطان بطور مستقيم از ديواره رگ خونى وخيم بود را مشاهده كردند.
وقتى فسفوریلاسیون مكان بر روى پذيرنده افزايش مى يابد، سلول هاى تومور در داخل رگ هاى خونى باقى مى مانند، اما فسفوریلاسیون كاهش مى يافته، سلولها مى توانند خارج شده و گسترش بيابند.
فسفوریلاسیون روشى متعارف جهت فعال و غير فعال كردن پروتئينها توسط شيمى درمانى يا حذف گروهى از فسفریل مى باشد.
در آزمايشهاى بعدى نشان دادند كه چگونه پوشش سلول سرطان سينه ابر ساكن بسيار قوى كه به ريه مهاجرت مى كند قادر بود تا پذيرنده را فعال و غير فعال كند.
