این مطلب را به اشتراک بگذارید
ما دوست داريم تا به زمان در بازه هاى مجزا فكر كنيم. ما ثانيه ها، ساعت ها و سالها را داريم. اين خيلى سخت نيست، پس، با اين تصور بر طبق مكانيسم هاى كوانتوم زمان روندى ادامه دار نيست، گرچه بجاى كوچك بود، از فواصل گسسته ساخته شده است.
كوچكترين بازه زمانى ممكن “زمان پلانك” ناميده شده است كه 43-10 ثانيه مى باشد. حال گروهى از فيزيكدان ها پيشنهاد كرده اند كه كوچكترين بازه زمانى ممكن ، در حقيقت اندازه اى بزرگتر از زمان پلانك ميباشد. يك زمان كسسته بزرگتر ممكن است تاثيرات قابل اندازه گيرى بر روى همه سيستمهاى مكانيكى كوانتوم داشته باشد.
زمان پلانك بخشى از سيستم واحدهاى طبيعى است، كه بطور انحصارى بر مبناى ثابتهاى جهانى فيزيك مى باشد. در حال حاضر، هيچ مفهومى كه با اين مقياس زمانى مرتبط بوده باشد وجود ندارد، اما به اقتضاى مسير زمان تعريف شده است. به اين معنى نيست كه صحبت از یک مقیاس زمانی کوچکتر مطرح است.
هيچ يك از مكانيسم هاى كوانتوم يا نسبت هاى خاص نيازمند زمان گسسته نستند، اما تئوريهاى كنونى كه امتحان مى كنند شكاف بين جاذبه شبه كوانتوم و تئورى رشته اى را به هم مرتبط سازند،به فضايى جهت تقسیم کردن آن بخ بازه هاى زمانى كوچك تعريف شده توسط طول پلانك نياز دارند كه فاصله اى فوتونى ميباشد كه زمان پلانك را پوشش مى دهد.
بنابر ابن ، تحقيق يك تئورى جديد را ارايه مى دهد: در صورتى كه قاعده كلى يكسان كه در مورد فصا تاييد شده است در مود زمان تاييد شود، پس جهان هستى بايستى به دو نيمه بازه گسسته زمانى در زمان پلانك تبديل شود. بطرز شگفت انگيزى، محاسبات نشان دادند كه زمان نه تنها گسسته است، بلكه ابعاد بازه هاى زمانى به انرژى سيستم بستگى دارد. اين كشف تاثيرى شديد بر كل اين تيورى داشته است و معادلات نیاز به تغییر به جای زمان گسسته دارند.
اين تيم آزمايشى امكان پذير را براى ايده خود تعبيه كرده اند كه شامل انتشار خود به خود اتم هيدروژن ميشود. اگر يك الكترون در حالت برانگیخته باشد، مى تواند با محو شدن توسط ساتع كردن يك فوتون به حالت بايه خود برگردد.
نرخ محو شدن اتم هيدروژن به خوبى مدل سازى شده است، بقدرى كه وقتى تغييرات مورد نياز براى تدريجى شدن زمان مورد تاييد قرار ميگيرند، دو مقدار متفاوت بدست مى آوريم.در حال حاضر اينها درون طيف نامعيينى از مقادير آزمايشگاهى قرار دارند، اما آزمايشات آتى قادر خواهند بود تا بين اين دو دستور را تشخيص دهند.
كوچكترين بازه زمانى كه توانايى اندازه گيرى آنرا داريم ۱٫۲ × 10−17 ثانيه مى باشد كه هنوز 100 ميليون ميليارد ميليارد مرتبه بزرگتر از زمان پلانك مى باشد، اما ممكن نيست به دور از کوچکترین فاصله زمانی باشد.
