
دانشگاه Griffith با همكارى پرفسور Joan Vaccaro به اين ايده اشاره مى كنند كه چرا بين گذشته و آينده تفاوت وجود دارد. بر طبق محاسبات او، قوانين قيزيك نبايستى تفاوت بين زمان و فضا را تشخيص دهند، اما پس از آن زمان را به صورت يكسانى مانند فضا تجربه نمى كنيم. بعضى چيزها بايستى زمان را متفاوت ساخته باشند. او فكر مى كند كه پاسخ اين سوال در دسته خاصى از اثر كوانتومى قرار دارد.
اثر كوانتومى معيين درصورتى كه در زمان رو به جلو يا رو به عقب حركت كنيد در مسير يكسانى رفتار نمى كند و Joan Vaccaro پيشنهاد مى كند كه اينها كليدي براى فهميدن عدم تقارن يا جهت يك طرفه پیکان زمان مى باشد. به خصوص ذرات درونى شناخته شده اتم با عنوان مسون هاى (بوسونهاى ناپايدار در فيزيك) K و B، مى توانند اطلاعات شگفت انكيزى را فراهم نمايند.
به كفته او اگر مى خواهيد بدانيد كه جهان هستى از كجا آمده و به كدام سمت در حال حركت مى باشد، نياز داريد تا درباره زمان بدانيد.
آزمايشات بر روى ذرات درونى اتم در بيش از پنجاه سال گذشته نشان مى دهد كه طبيعت بطور برابر در تر دو جهت (رو به عقب و رو به جلو) رفتار نمى كند. به طور خاص ، ذرات درونى كه مسون هاى K و B نام دارند با تفاوت بسيار ناچيزى بر اساس جهت و مسير زمان رفتار مى كنند.
در اينجا يك مقايسه وجود دارد : اگر شما يك فنجان قهوه را روى ميز باقى بگذاريد، انتظار داريد كه روى ميز باقى بماند. مطمئنا، شما مى توانيد آنرا در اطراف ميز حركت دهيد، اما ممكن است هنوز هم یک فنجان روى ميز باشد. اگر فنجان شروع به لرزيدن و تكان خوردن در داخل و خارج از موجوديت خود بكند، تصور خواهيد كرد كه چيزى واقعا مرموز و خارقالعاده در حال انجام بوده است.
تكان خوردن فنجان چيزى نيست كه ما تجربجه كرده باشيم، زيرا ممكن است قانون پايستگى جرم را نقض كنند، اما اگر فضا و زمان بدرستى دو سمت يك سكه باشند، سپس بايستى اجازه اتفاق افتادن به آن داده شود. و به عنوان يك شى در فضا محدود مى باشد (داراى ابعاد و موقعيت مى باشد)، كه همچنين مى توانند در زمان محدود شوند(مى توانند نمايان و ناپديد شوند).
در ارتباط بين زمان و فضا، فضا به دليل وجود داشتن به صورت ساده راحتتر قابل فهم مى باشد. اما زمان تا ابد ما را به حركت به سمت آينده مجبور مى كند.
هنوز هنگامى كه در واقع در زمان به سمت جلو مى رويم، هميشه بعضى از جنبش ها در گذشته وجود دارد كه نوعى اثر حركتى سبك و سريع مى باشد و اين همان جنبشى است بايستى با استفاده از مسون هاى K و B ، ميخواهيم آنرا اندازه بگيريم.
پرفسور Vaccaro سوالات مكانيسم كوانتوم را در مسيرى كه قانون پايستگى جرم وضعيتى از جهان هستى را ارائه نكرده بود بازنويسى كرد. بنابر اين كشف كرد كه زمان و فضا بدرستى بطور يكسانى در اين سناريو رفتار كردند. حتى جالبتر اينكه ، یک بار نقض تقارن در سوالاتى که جهت مقايسه جهان هستى ما تکامل یافته بودند و قانون پايستگى جرم ناشی از این نظریه ارگانیک، مجاز بوده است.